wtorek, 11 czerwca 2013

5. paryskie must-see - Wieża Eiffla

Ciągle nie mogę uwierzyć w to, że jestem już tutaj 3 tygodnie. Muszę przyznać, że rzadko pisuję na blogu, bo jestem zwyczajnie... zmęczona. Zajmowanie się dziećmi i ogarnianie domu to jedno, długie częste spacery po mieście (czasem w towarzystwie bagietki wyglądającej chyłkiem z papierowej torebki, która sama każe mi siebie skubać) to drugie, a trzecie to wysiłek związany z językiem francuskim. Zajęcia mam 3 razy w tygodniu po 3 godziny, do tego porozumiewam się w tym języku z coraz to większą liczbą ludzi. Wieczorami autentycznie czuję zmęczenie w mózgu, który 24h/dobę musi napędzać swe trybiki do nieprzerwanej koncentracji. Jednak późniejsze zadowolenie z każdej przebytej rozmowy, z każdorazowego zrozumienia przeczytanego tekstu i załatwienia jakiejś sprawy czy to w sklepie, czy dopytanie o jakąś rzecz człowieka na ulicy - wynagradza cały ten trud. Bo kto powiedział, że trud nie może być przyjemny? 

Ostatnio często bywałam na Polach Marsowych (Champs de Mars), gdzie znajduje się wieża Eiffla. Do tego miejsca mam naprawdę blisko. Oczywiście bez zdjęć się nie obyło. 

Spacer między Sekwaną a Wieżą

Kilka informacji i ciekawostek o Wieży Eiffla
Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 roku. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Po 20 latach budowla miała być rozebrana. Jej konstruktor, Gustaw Eiffel, nie chciał do tego dopuścić. Postanowił przekazać ją nauce. Założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. W eksperymentach brał udział Polak, Julian Ochorowicz - którego niektórzy mogą kojarzyć z "Lalki", występuje tam bowiem pod postacią Juliana Ochockiego.

  • Wieża była najwyższą konstrukcją na świecie do 1930 to w Nowym Jorku wzniesiono 319-metrowy Chrysler Building.
  • Podczas silnego wiatru konstrukcja może przechylać się na boki nawet do 7cm.
  • Podczas upałów wysokość wieży zwiększa się od kilku do 18 cm.
  • Średnio co 7 lat konserwatorzy na nowo malują wieżę zużywając ponad 50 ton farby. Do tej pory taki zabieg miał miejsce 17 razy.
  • Wieczorami Wieża zostaje podświetlona, a o każdej pełnej godzinie włączone światełka przez chwilę migają - cudowny widok!
[źródła: http://paryz.miasta.org/s,14,Wieza_Eiffla.htmlhttp://pl.wikipedia.org/wiki/Wie%C5%BCa_Eiffla]

Przez ostatni tydzień w Paryżu było naprawdę ciepło! Teraz pogoda nieco się pogorszyła; zauważalny spadek temperatury do ok 20 stopni, ale mam nadzieję, że jeszcze słońce szybko wróci. 

Jednego dnia wybrałam się także do Parku Citroen, gdzie znajduje się wielki balon, którym można wznieść się 150 metrów nad ziemię i podziwiać (ponoć) piękną panoramę Paryża. 

Niestety, wieczorne światło nie sprzyjało robieniu zdjęć. Myślę jednak, że balon prezentuje się mimo wszystko imponująco! 


Dlaczego wcześniej napisałam "ponoć?" Otóż dlatego, że niestety wraz z Martą (inną au pair) kiedy przybyłyśmy na miejsce, okazało się, że balon tego dnia jest nieczynny. Zjadłyśmy za to pyszne lody bananowe. Lodów to ja w ogóle tutaj dużo jem. Jednego wieczora wraz z rodzinką jedliśmy na mieście lody Hagen Daaz, a w ciągu tygodnia często udaję się na wspomniany wcześniej plac St-Michel i zajadam się ukochanymi Ben&Jerry's. Cel: skosztować wszystkich smaków! 

Weekend spędziłam bardzo aktywnie. O sobocie napiszę później; w niedzielę odbyła się Komunia chłopca. Na całą imprezę byłam zaproszona jeszcze zanim przyjechałam na miejsce, co było bardzo miłe. Jak wygląda kult we Francji: do pierwszej komunii przystępuje kilkanaścioro dzieci, a nie ok. 100 jak w Polsce. W klasie chłopca katolików jest około pięciu. Na wezwanie "przekażcie sobie znak pokoju" wielebny odbywa spacer po całym kościele podając rękę wszystkim wiernym. W przeciwieństwie do polskiej celebracji, we Francji kościoły na komunię nie są przystrajane, o robieniu zdjęć czy kręceniu filmów w ogóle nie ma mowy. Każdy wierny, który udaje się do Komunii, otrzymuje opłatek... na ręce, i następnie samodzielnie się nim karmi. To tyle z różnic, które zauważyłam. Po mszy udaliśmy się do restauracji, w której spotkałam się z takimi dylematami: którego widelca użyć? Czy mogę sobie wziąć bagietkę, czy muszę czekać na przyniesienie posiłku? Co mam wypić z trzech kieliszków przed moim talerzem: szampana, wino białe, czy czerwone? Postanowiłam odstawić szampana i zająć się konsumpcją białego wina. Koniec końców francuski dziadek, który usadowił się obok mnie i przez całą uroczystość jął pokazywać mi zdjęcia na swoim telefonie ("tu Rio, a tu Portugalia. Tu Alix i Pierre na południu Francji") spojrzawszy na moje pełne kieliszki soczyście sobie ze mnie zakpił! 
Dz: Za mocny szampan, hehe?
Ja: Nie nie, po prostu nie jestem przyzwyczajona do picia alkoholu podczas obiadu...
Dz: No tak! Ale do wódki pewnie jesteś przyzwyczajona, co? 

Swoją drogą: jak kogoś poznaje, najczęstsze skojarzenia obcokrajowców z naszym krajem: wódka, pierogi, ziemniaki, znajomi na Erasmusie, przyjaźni ludzie, Kraków, Warszawa, Auschwitz, no i oczywiście polskie przekleństwa. 

Na dzisiaj to tyle, ale mam nadzieję, że uda mi się szybko napisać kolejnego posta. Do usłyszenia :)

niedziela, 2 czerwca 2013

4. koncert Vampire weekend w Casino de Paris

Dzisiaj postanowiłam schować aparat i mapę do plecaka i po prostu ot tak, cieszyć się tym, że jestem w Paryżu. W jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc na świecie; światowym centrum kultury, sztuki i mody.  W mieście o niebanalnej historii, które kiedy się zaziębi, cała Europa zostaje zarażona. W mieście, które stanowi inspirację dla wielu artystów i kanwę wielu powieści ("Pachnidło", czy nawet nasza polska "Lalka"!), filmów (moje ulubione "Amelia" i "O północy w Paryżu" i utworów muzycznych (Chopin czy Mozart). Teraz mam okazję wędrować tymi wszystkimi ulicami, którymi podążali ci wszyscy "wielcy i znani". Mam okazję weryfikować obiekty zachwytu całych rzesz ludzi, niektóre z nich potwierdzać licznymi "achami", pozostałe demitologizować. Tak też stwierdzam, podążywszy za całymi milionami przede mną, że Paryż nocą jest naprawdę przepiękny. Jednocześnie odkłamuję jednak mit o wspaniałości Champs-Élysées. Na razie jednak odłożę te sprawy na bok, a napiszę kilka zdań o wspaniałym środowym wieczorze, kiedy to byłam na koncercie Vampire weekend (miałam przeogromne szczęście, że udało mi się na nich trafić! kolejna seria ochów i achów)Koncert odbył się w imponującym budynku Casino de Paris. 


Jak tylko zobaczyłam informację, że koncert Vampire weekend został przeniesiony z końca kwietnia na koniec maja, od razu z podekscytowaniem zaczęłam szukać wolnych biletów. Oczywiście, wszystkie były wyprzedane. Napisałam więc posta na jakiejś powiązanej z wydarzeniem stronie, że chętnie odkupię od kogoś bilety (byłam wtedy jeszcze w Polsce). Dzień przed koncertem dostałam wiadomość na facebooku. Musiałam działać szybko. Towarzyszkę na koncert znalazłam bez żadnego problemu (przesympatyczna Astrid ze Szwajcarii, która na powitanie przyniosła mi szwajcarskie czekoladki). Problemy natomiast pojawiły się z biletami, ale i szybko potem zniknęły. Dziewczyna, która chciała odsprzedać bilety niestety nas wystawiła, gdyż udało jej się po prostu je zwrócić. Jednakże - niespodziewanie! - dostałam kolejną wiadomość z propozycją sprzedaży. Niestety chłopak miał tylko 1 bilet. Postanowiłyśmy więc z Astrid zaryzykować, jako że strasznie chciałyśmy na koncert się udać - poszłyśmy z nadzieją odkupienia biletów od kogoś bezpośrednio przed występem. Kiedy zbliżałyśmy się do pięknie oświetlonego Casino, obie czułyśmy przeszywającą zazdrość na widok długiej kolejki wchodzącej po okazaniu papierka do budynku... i wrażenie niemożliwej, nierealnej misji. Ale... myliłyśmy się! Nie minęła minuta, jak wokół nas znaleźli się ludzie z karteczkami "sprzedam bilet". Szybko zadzwoniłam do chłopaka, który dał mi swój numer kontaktowy na facebook'u, by potwierdzić swoje zainteresowanie kupnem biletu. I tak, w mgnieniu oka, obie miałyśmy bilet i to po normalnej cenie! Aaaa! Jak wchodziłam, byłam tak zestresowana, że coś jest nie tak z moim - nie wiem, sprzedali mi jakiś fałyszywy, nieaktualny czy coś - że jak już znalazłam się w środku, do końca koncertu a nawet i dnia następnego nie opuszczało mnie podekscytowanie i niedowierzanie, że brałam w tym udział! 

wypełniona radością po brzegi ja jeszcze przed występem

VAMPIRE WEEKEND zagrali świetnie!!

taki trochę hipnotyzujący widok!

okolica Casino już po koncercie

Hmm, co my tutaj mamy? Wieża Eiffla pierwszy raz widziana moimi oczami (czwartek) i obiektem aparatu od czasu przyjazdu. Wciąż zostawia mocne wrażenia!


Pozdrawiam wszystkich serdecznie. Bardzo jestem już zmęczona, bo dużo się dzisiaj naspacerowałam. Do tego jeszcze wczoraj byłam w Wersalu, więc także niemało wrażeń (i chodzenia). Relacje wkrótce!