3. upper-class&touristic Paris - okolice Châtelet

Spędziłam już we Francji tydzień. Moje przygody w roli paryskiej une fille au pair z każdym kolejnym dniem nabierają coraz to wyrazistszego kolorytu. Tak jak na początku jakoś nie potrafiłam nazwać siebie: au pair, tak teraz przyzwyczajam się do tej roli coraz bardziej, jako że znacznie więcej czasu spędziłam z dziećmi. Czuję się z nimi już naprawdę swojsko, mimo że minął zaledwie tydzień! Ostatnie kilka dni do łatwych nie należały, gdyż dzieci - kiedy nie ma mamy - zaczęły ujawniać swoją potworzą naturę. Nie chodzi o to, że te dzieci są jakoś wyjątkowo niegrzeczne. Wcale nie. Dziecko jak dziecko, każdy miewa swoje widzimisię i bywa irytujące. Co nie znaczy, że takie są cały czas, przeciwnie - na ich substancję składają się dwa składniki: naturalny pierwiastek wesołości i wigoru przeplata się z nieprzewidywalnym składnikiem X, który, jak wiemy, potrafi wprowadzić nieco zamętu! Może on się objawiać np. w postaci: a) bycia wybrednym co do jedzenia b) niechęci do sprzątania c) kłótni z rodzeństwem. Jednak przymknąwszy oko na te efekty uboczne, dzieci pozostają bardzo przyjaznymi stworkami. W sobotę szłam z A. (dziewczynka) odebrać P. (jej brata) z katechezy i jak się przekonałam, w mej własnej okolicy - Meudon - wciąż pozostaje wiele uroczych zakamarków do odkrycia. Zobaczcie sami. 

Droga prowadząca do Château de Meudon (zamku)

Znajduje się tam także bogato zdobiony kościół, którego historii - zarówno jak i zamku - niestety nie znam, ale postaram się te braki nadrobić w najbliższym czasie. 

Ze wzgórza rozpościera się widok na dzielnicę La Défense (nowoczesna dzielnica biurowo-wystawienniczo-mieszkalno-handlowa w aglomeracji Paryskiej - jak podaje Wikipedia), tzn. dzielnica XXI wieku, gdzie znajdują się imponujące drapacze chmur. 

Poza tym, w trakcie moich wędrówek ulicami Paryża, mijałam słynne muzeum Centre Georges Pompidou - muzeum sztuki nowoczesnej, które miałam już okazję zwiedzić dwa lata temu podczas wycieczki. Po kilku spędzonych w nim godzinach (było ich stanowczo za mało, wierzcie mi) z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że znajdują się tam jedne z najbardziej niezwykłych rzeczy jakie dane mi było widzieć (dokładniej opowiem w osobnej notce, kiedy oficjalnie zacznę trasę zwiedzania). 

W okolicy tej będę bywać często, gdyż od jutra zaczynam swój kurs francuskiego. Zarówno muzeum, jak i moja szkoła, znajdują się na ulicy Rambuteau, w okolicy Châtelet, czyli miejsca dawnego zamku (jego historia sięga samych początków kraju - IX wieku!), zdobytego szturmem w przeddzień oficjalnego wybuchu rewolucji francuskiej (14 VII 1789), a zburzony na początku XIX wieku. Niesamowite, że wydarzenia te odgrywały się właśnie na tych ulicach... Obecnie znajduje się tam plac Place du Châtelet. 

Niestety, obiekty znajdujące się w okolicy ewidentnie nie sprzyjają moim planom prowadzenia stylu życia fit...

Jestem niemalże pewna, że ten młody piekarzyna specjalnie jął układać bagieteczki, by wepchnąć mi się w kadr!

Ach, no i jeszcze o jednym aspekcie wspomnę (uwierzcie mi, jest ich tak dużo, że muszę się powstrzymywać przed opisywaniem wszystkiego naraz!). Poza bagietkami, kolorowymi kanapkami, kusząco pachnącymi wypiekami z ciasta francuskiego, ludźmi jedzącymi rogaliki w ulicznych kafejkach, nieodzownym elementem tej paryskiej okolicy są... sklepy! I to jakie! 

Nafnaf - świetny butik! Oczywiście nie należy do tanich, ale też nie do takich diabelsko drogich. Ceny porównywalne do cen w Zarze. Już się czaję na jakąś sukienkę z tego sklepu na ślub siostry... 

Na dzisiaj to tyle anegdotek z życia au pair w Paryżu. Dzisiaj wstałam stanowczo za późno, przez co najadłam się później trochę stresu. Ale o moich różnorakich przygodach - tych miłych i tych niekoniecznie - potem. Au revoir!